De keizer van de grootspraak

De Beste President Ooit (Vraag Maar Aan Iedereen!)

Goedemorgen, dames en heren! Ik ben Donald J. Trump, de 45e én 47e president van de Verenigde Staten. Ja, je hoort het goed, ik ben terug! Sommigen noemen me de comeback-kid, maar ik noem het gewoon winnen. Je kent me misschien van 'The Apprentice'—'You're fired!'—of van mijn bescheiden optrekje, het Trump Tower. Maar mijn grootste prestatie? Amerika weer geweldig maken, en nu nóg geweldiger.

Ik heb de mooiste hotels, de beste golfbanen en, volgens sommigen, de meest besproken kapselstijl ter wereld. Maar genoeg over mij—laten we het over jullie hebben. Wie van jullie wil later president worden? Onthoud: alles is mogelijk in Amerika, vooral als je naam op een gebouw staat.

Bedankt voor jullie tijd, en vergeet niet: blijf altijd groot dromen. Want als ik het kan, kunnen jullie het ook. Misschien niet zo geweldig als ik, maar hé, iedereen moet ergens beginnen!

 

• Weet je wie Donald Trump is? (En wat is het eerste dat in je opkomt als je zijn naam hoort?)
• Waarom denk je dat Trump zo’n bekende en controversiële figuur is?
• Wat vind je van zijn slogan ‘Make America Great Again’? Wanneer was Amerika volgens jou op z’n ‘grootst’?
• Welke eigenschappen moet een goede leider volgens jou hebben? Heeft Trump deze eigenschappen?
• Waarom denken sommige mensen dat Trump ‘de beste president ooit’ was, terwijl anderen hem een ramp vonden?

 

Een Moderne Keizer in Het Witte Huis 

Chat GPT verhaal aan de hand van het verhaal "de keizer zonder kleren" Wat een sprookje ons leert over Donald Trump

In een groot en machtig land regeerde een president genaamd Donald. Hij stond bekend om zijn torenhoge ego, zijn liefde voor gouden interieurs en zijn onstilbare honger naar bewondering. Elke dag prees hij zichzelf op televisie, op sociale media en in toespraken: “Niemand is slimmer dan ik. Niemand heeft meer succes dan ik. Iedereen houdt van mij!”

Zijn volgelingen klapten enthousiast, zijn adviseurs knikten zwijgend mee, en zijn tegenstanders probeerden wanhopig hun hoofd koel te houden. Maar Donald wist één ding zeker: als hij maar vaak genoeg beweerde dat hij de beste was, zou de wereld het vanzelf geloven.

Op een dag kwamen twee sluwe zakenlieden naar het Witte Huis. “Meneer de president,” zeiden ze, “wij hebben een revolutionair nieuw beleid bedacht. Dit plan zal Amerika sterker dan ooit maken! Maar... alleen de slimste en meest loyale patriotten zullen het kunnen begrijpen. Degenen die het niet zien, zijn óf dom óf vijanden van het volk.”

President Donald glunderde. “Dat klinkt geweldig! Niemand heeft ooit zoiets gedaan! Dit wordt het grootste succes in de geschiedenis van ons land!” Hij gaf de mannen een gigantisch budget, kondigde het beleid groots aan op Twitter en hield een overwinningsspeech.

Zijn ministers waren nieuwsgierig, maar durfden geen vragen te stellen. Toen ze naar de werkzaamheden gingen kijken, zagen ze... niets. Geen wetsvoorstellen, geen plannen, geen echte strategie. Maar wie zou dát durven zeggen? Als ze toegaven dat ze niets zagen, zou de president hen publiekelijk vernederen.

“Briljant, meneer de president! Dit plan is echt historisch!” zeiden ze enthousiast.

De media, bang om als "oneerlijk" of "nepnieuws" te worden bestempeld, rapporteerden: “Het nieuwe beleid van de president is geniaal! Alleen de beste Amerikanen begrijpen het.”

Toen het moment kwam om het beleid te presenteren, organiseerde de president een grootse rally. Voor een uitzinnig publiek zwaaide hij met lege documenten en riep: “Kijk naar dit ongelooflijke werk! Niemand heeft ooit zoiets gedaan. Iedereen zegt het, echt waar. Dit is MAGA op zijn best!”

Het publiek juichte. De fanatiekste supporters knikten heftig mee. Maar niet iedereen zag het. Sterker nog, niemand zag iets. En toch... durfde niemand iets te zeggen.

Totdat een jonge verslaggever, net begonnen bij een kleine onafhankelijke krant, aarzelend zijn hand opstak en vroeg:

"Meneer de president... maar... er is helemaal niets?"

Een doodse stilte viel. De menigte hield de adem in. De camera’s draaiden, maar niemand durfde iets te zeggen. Murmelend begon de waarheid door te sijpelen. Geen beleid. Geen plan. Geen strategie. Alleen grootspraak en holle woorden.

De president trok zijn schouders op en greep de microfoon. “Fake news!” riep hij. “Dit is een typische linkse leugen! Dit is waarom niemand de media vertrouwt! Heel oneerlijk, echt heel oneerlijk.”

Zijn trouwe volgelingen vielen hem meteen bij. “Ja! FAKE NEWS! WEG MET HEM!”

En dus marcheerde de president verder, omringd door luid gejuich en rode petten, terwijl de rest van het land zich begon af te vragen hoe ze ooit zo verblind waren geraakt.

Moraal van het verhaal

Dit sprookje laat zien hoe ijdelheid en angst voor kritiek ertoe kunnen leiden dat mensen blind blijven voor de waarheid. Als niemand durft te zeggen wat hij echt denkt, kan een leugen in stand worden gehouden, zelfs als de waarheid overduidelijk is.

Vragen van de discussie plaat:

1. Angst: In het verhaal durft niemand de waarheid te zeggen tegen de president. Wat denk jij dat de gevolgen zouden zijn als iemand dat wél zou doen? Kun je voorbeelden bedenken uit de geschiedenis of het dagelijks leven waarin mensen zwegen uit angst voor de gevolgen?

2. Ego: De president in het verhaal lijkt vooral bezig te zijn met bewondering en bevestiging. Denk je dat leiders met een groot ego goed of slecht zijn voor een land? Zijn er situaties waarin een groot ego juist een voordeel kan zijn?

3. Macht: Hoe kan een leider zijn macht behouden, zelfs als zijn beleid nergens op gebaseerd is? Denk je dat dit alleen in de politiek gebeurt, of zie je dit ook terug in andere gebieden, zoals het bedrijfsleven of sociale groepen?

4. Media: De media in het verhaal versterken het beeld dat de president wil creëren. Denk je dat journalisten altijd neutraal kunnen en moeten zijn? Wanneer wordt de media medeplichtig aan het verspreiden van onwaarheden?

5. Groepsdenken: Mensen in het verhaal volgen de meerderheid en durven geen kritiek te geven. Heb jij ooit een situatie meegemaakt waarin mensen iets geloofden of deden omdat iedereen het deed? Hoe doorbreek je groepsdenken?

6. Moed: De jonge verslaggever stelt een kritische vraag, maar wordt meteen aangevallen. Wat zou jij doen in zijn plaats? Kun je een situatie bedenken waarin het moeilijk, maar belangrijk is om de waarheid te zeggen?

   "Op de discussieplaat worden de vetgedrukte woorden uitgelegd."

Zie ook het verhaal wat hier aan vooraf ging - De nieuwe kleren van de keizer

Overzicht van alle moraal verhalen