De meest waardevolle les
Moraal verhaal over angst en zelfcontrole
Een samurai ging naar de legendarische meester Miyamoto Musashi om de werkelijke weg te leren van het zwaard. De meester accepteerde hem als leerling. Als leerling besteedde de samurai al zijn tijd aan wat de meester hem had opgedragen: het dragen en hakken van hout, water halen van een waterbron en ander zwaar werk. Hij deed dit elke dag voor een maand, twee maanden, een jaar, drie jaar.
Nu zouden veel leerlingen al na een week of misschien al wel na enkele uren zijn weggelopen, maar de samurai ging maar door en door met de opgedragen taken om zo een sterk lichaam te krijgen. Aan het eind van de drie jaar vroeg hij de meester welk soort training hij zou krijgen, want hij had nu zijn zwaard al niet meer aangeraakt vanaf het begin dat hij er was. 'Ik heb alleen maar hout gehakt en water gehaald. Wanneer krijg ik nu les?' 'Goed, goed', reageerde de meester. 'Omdat je ernaar verlangt, zal ik je leren hoe je de ware techniek moet doen.' Hij gaf de samurai de opdracht om elke ochtend naar de dojo te komen, om van de ochtend tot de avond over de buitenste houten rand van de tatami (mat) te lopen zonder één voet te missen. En zo liep de samurai een jaar lang op de rand rond van de mat in de dojo.
Aan het einde van dat jaar zei hij tegen zijn meester: 'Ik ben een samurai, ik heb al veel ervaring in het zwaardvechten en heb van veel meesters les gehad. Geen enkele leraar heeft mij onderwezen zoals u dat doet, maar alstublieft, leer mij de ware weg van het zwaard.' 'Natuurlijk,' zei de meester, 'volg mij.' De meester leidde hem over een pad hoog de bergen in tot bij een ravijn. Hier lag een boomstam op een duizelingwekkende hoogte over een kloof. Toen zei de meester: 'Loop hier overheen.'
De samurai raakte in de war. Het begon hem te duizelen toen hij naar beneden keek en hij kon zichzelf er niet toe brengen om over te steken. Achter zich hoorde hij opeens een tikkend geluid. Het tikken van de stok van een blinde man. De blinde man gaf geen enkele reactie, liep al tikkend met zijn stok, zelfverzekerd langs hem heen over de houten boomstam. Aha, dacht de samurai, ik begin het te begrijpen. Als een blinde man erover kan lopen, dan moet ik het toch ook kunnen? En de meester zei: 'Je hebt een heel jaar lang op de rand van de mat (tatami) van de dojo gelopen. Die rand was veel smaller dan deze boomstam, dus wat houdt je tegen om over deze boomstam te lopen?' De samurai begreep het nu en liep over de boomstam naar de andere kant. Zijn training was klaar.
* Ter overdenking
Drie jaar lang had de samurai gewerkt aan zijn kracht, een jaar had hij gewerkt aan zijn techniek. Zijn laatste les was zelfcontrole van de geest. Aan de rand van de afgrond, werd de samurai geconfronteerd met zijn angst voor de dood. Hier ontving hij zijn laatste les. De lessen en trainingen waren lang en zwaar geweest, maar de meest waardevolle les was de korte, subtiele les aan het eind. Veel lessen in zowel het dagelijkse leven als in de martial art zijn zwaar en vereisen veel werk. Maar de belangrijkste lessen zijn vaak kort en heftig en onvoorspelbaar.