Moraal verhaal over zelfoverschatting
Bla, bla, bla
Een jonge monnik die vastbesloten was in dit leven het nirwana te bereiken, mediteerde op een eenzame plaats op een eiland. Dat eiland lag voor de kust van een beroemd klooster. Toen een bediende van het klooster met zijn roeibootje naar het eiland kwam om de dingen te brengen die de jonge monnik nodig had, gaf de jonge monnik een boodschap mee voor de meester van het klooster: hij vroeg om een penseel en inkt en een stukje perkament. De jonge monnik was drie jaar op het eiland en wilde de meester zijn vorderingen laten weten. Hij mediteerde vervolgens en dacht diep na en schreef het volgende gedicht op het perkament.
Na drie jaren van eenzame meditatie
kunnen de dingen van de wereld
deze ijverige jonge monnik
niet meer raken.
Hij was ervan overtuigd dat de oude wijze meester bij het zien van de prachtig geschilderde tekens zou erkennen dat zijn leerling waarachtig de staat van verlichting had bereikt. Hij rolde het perkament op, bond het dicht met een mooi koord en gaf het mee aan de bediende van het klooster. Hij stelde zich al voor hoe blij de meester zou zijn bij het lezen van zijn gedicht. Hij zag het al ingelijst op een van de muren in het klooster hangen. Misschien zou hij zelfs de volgende meester van het beroemde klooster worden.
De week daarop kwam de bediende van het klooster weer en gaf aan de monnik een perkamentrol die er net zo uitzag als de rol die de monnik aan de meester had gestuurd. Er zat alleen een ander koordje om. 'Van de meester', zei de bediende kortaf. Opgewonden rukte de monnik het koord van de rol en ontvouwde het perkament. Toen zijn blik erop viel, werden zijn ogen groot en zijn gezicht asgrauw. Het was zijn eigen perkament. Achter elke regel van het gedicht had de meester 'bla, bla, bla' geschreven. Dit was te veel voor de monnik! Niet alleen kon die oude meester verlichting niet herkennen, hij had ook nog het gedicht met zijn lelijke hanenpoten ontsierd. Nu werden de ogen van de monnik smal van woede, zijn gezicht werd knalrood en hij eiste van de bediende dat hij hem onmiddellijk naar de meester bracht. Voor het eerst sinds drie jaar, verliet hij het eiland.
Woedend kwam hij bij het klooster. Hij gooide het perkament neer voor de meester en eiste een verklaring. De oude meester tilde het perkament langzaam op, schraapte zijn keel en las met luide stem het gedicht:
Na drie jaren van eenzame meditatie
kunnen de dingen van de wereld
deze ijverige jonge monnik
niet meer raken.
Hij legde het perkament neer, keek naar de jonge monnik en zei: 'Hm …, de dingen van de wereld kunnen jou niet meer raken en toch hebben drie kleine bla-blaatjes je van het eiland verdreven.'
* Ter overdenking
Veel mensen overschatten zichzelf, met veel bla, bla, in wat ze werkelijk kunnen.
Dit verhaal is verkrijgbaar als vertelverhaal en staat in het boek over smartphone gebruik
Vertelverhaal Storytelling 1
Vertelverhaal Storytelling 1
Met drie vertelverhalen:
- Bla, bla, bla - moraal verhaal over zelfoverschatting
- De meest waardevolle les - over zelfcontrole
- Eerst de hel, dan de hemel - over respect en zelfcontrole
Boek over smartphone gebruik
Boek over smartphone gebruik
Welke invloed heeft de smartphone op jouw leven? Een boek met moraal verhalen voor een smartphonegeneratie. De verhalen zullen je aan het denken zetten over een slim en sociaal smartphonegebruik. De oude verhalen zijn zo bewerkt en herschreven dat we nieuwe inzichten krijgen over onze huidige maatschappij. Leuk om cadeau te geven en te krijgen!